Ocean jest na około nas

Temat może wydać się enigmatyczny, albo trywialny, ale w rzeczywistości jest bardzo ciekawy :).

Wszyscy wiemy, co to jest ocean, ale co to słowo w ogóle oznacza? Ocean w polskim wziął się z rzymskiego Oceanus, a ten z kolei z greckiego Okeanos. Słowniki etymologiczne jawnie ignorują rdzenie słowiańskie i jeśli nie można wyprowadzić etymologii z zachodniego języka lub ewentualnie z perskiego lub Sanskrytu podają “Unknown origin” albo “Uncertain origin” (źródło niepewne lub nieznane). Dziwić się im nie należy, bo etymologia w zasadzie powstała w XIX w. kiedy państw słowiańskich na mapach nie było (poza Rosją, u władzy której stali Niemcy), a wszystkie narody słowiańskie były pod kontrolą państw niemieckich (Austria, Prusy / Niemcy). Ewidentnie, nie na rękę, było państwom katolickim (romańskim) i protestanckim (germańskim) jakiekolwiek potwierdzanie historyczności narodów słowiańskich, bo psuło to ład w Europie, a państwa słowiańskie były często i semickie, i prawosławne, i zbuntowane, więc dla zachodu mniej jest problemów, kiedy tych państw na mapie w ogóle ich nie ma.

 

Greckie Okeanos oznacza boga (personifikację) wielkiej rzeki, która okrąża świat i tym się różni od Posejdona, bo Posejdon jest bogiem Morza Śródziemnego. Jak mówi „Filozofia przedsokratejska” G.S. Kirk, J.E. Raven, M. Schofield 1999 na str. 30: Okeanos jest spokrewnione z sanskryckim a-cayana-h (coś co nas otacza).

„Sanskrit-English Dictionary” M. Monier-Williams na str. 157 mówi, że a-sayana-h to coś okrągłego, co otacza – spokrewnione z Okeanos.

 

Polskie akcentowane O wymawia się w Sanskrycie A np. Oko → Akśi (tak samo jest w moskiewskim rosyjskim np. pl:okno → ru:akno)

W polskim języku właściwie nie ma słów na literę A (za wyjątkiem późnych zapożyczeń).

Polskie k przechodzi do Sanskrytu jako Ś np. Oko → Akśi

Polskie Ł do Sanskrytu często przeszło jako J np. Łono → Joni, Łupić → Jupiać, Łakocie → Jakać itd.

Końcowe as w Sanskrycie zanika i stąd jest a-h

 

Ważne jest by zwrócić uwagę, że polskie/europejskie L przechodzi w Sanskrycie w R, a nie w J, a polskie Ł przechodzi w J.

 

Podsumowując Okołonas w Sanskrycie brzmi dokładnie Aśayanah czyli Okeanos.

 

Więcej na ten temat można znaleźć tutaj: http://histmag.org/forum/index.php?topic=10317.0

 

Skoro już jesteśmy przy “około”, to warto zauważyć, że słowo to powiązane jest z dwoma innymi, kluczowymi słowami: koło i oko. Przy czym kierunek tworzenia się słów jest następujący:

oko → koło → około → wokoło itd.

Koło w Sanskrycie brzmi śakra (czasem pisane cakra i przez to błędnie czytane czakra). Po grecku natomiast brzmi: kuklos. Kuklos pochodzi od polskiego kółko (małe koło), a nie na odwrót, bo nie tworzy się zdrobnień z zapożyczeń. Najprawdopodobniej słowo to przeszło w liczbie mnogiej np. „kółka” od wozu to po grecku „kukla”, wtedy słowa wyglądają już prawie tak samo. Od słowa „kukla”, do słowa śakra etymologicznie nie jest daleko. Polskie k w Sanskrycie to często Ś, a R i L się wymieniają. Polskie długie O czyli Ó w Sanskrycie zamienia się w A np. Bóg → Bhaga i mamy słowo „śakra”. Słowo śakra, ze względu na to, że nadawano mu boskie i mityczne znaczenia np. „słońce” to też „śakra” (kółko), to do łaciny doszło to słowo w dwóch wersjach: circus (koło) oraz sacrum (poświęcony), stąd np. polskie określenia: sztuka sakralna oraz masakra (moje poświęcenie).

 

Słowo „oko” jest bardzo ciekawe. Spokrewnione ze słowem „koło” i „kółko”, ale i ze słowem „okno” (oko domu). Słowo „oko” zostało wyeksportowane do innych języków: oko → de:Auge (oko) → sv:oega (oko) → da: oeje (oko) → en:eye (oko); la: oculus (oko) → pl:okulary; W liczbie mnogiej “oczy” zostało wyeksportowane jako: oczy → sa:aksi (oko) → hi:ankh (oko) → staroegipski: ankh (życie – coś co się widzi – porównaj ze słowem widzieć → es:vida (życie) oraz zobacz „ankh” na wiki); awestyjski: aszi (oczy),  el:osse (oczy) → el:ops (oko); sq:sy (oko)

 

Zaskoczeniem dla wielu będzie informacja, że od polskiego słowa oko/oczy powstała nazwa liczebnika osiem w różnych językach, solidną poszlaką na to jest to, że liczba osiem czasem brzmi jak „oko”, a czasem jak „oczy”, a taka wymiana występuje tylko w językach słowiańskich:

oko → el:okto (osiem) → la:octo (osiem) → it: otto (osiem), es: ocho (osiem);

oczy → sa: aszta (osiem), fa: haszt (osiem) → de:Acht (osiem) → en: eight (osiem)

Nikt chyba nie wątpi w to, że cyfra 8 wyglądem do dziś przypomina oczy.

Nie trzeba tu specjalistycznej wiedzy naukowej, by zobaczyć, że słowa oko, oczy, osiem, koło, kółko i na około spotykają się w języku polskim i tu znaczenia są w zasadzie takie same (coś ważnego i okrągłego), w innych językach ich brzmienia się rozbiegają i pisownie oddalają, co oznacza, że najprawdopodobniej nie pochodzą stamtąd.

Pochodną od słowa „oko” i „osiem” jest… „brona” w niektórych językach np. el: oksine (brona), la: occo (brona), de: eggen (orać). Ale co ma wspólnego brona z okiem, a tym bardziej z osiem? Wystarczy spojrzeć (cztery sklejone ósemki, albo osiem ok):

Brona

 

Skoro mówiliśmy o cyfrze osiem, warto powiedzieć o jeszcze jednej, która pochodzi z języka prapolskiego. Chodzi o cyfrę pięć. Pochodzi ona od słowa „pięść”, z której wychodzi pięć palców. Od pięści pochodzi też słowo “pieścić” czyli używać pięciu palców. Zależność pięść – pięć – pieścić występuje tylko w języku polskim. Ciekawym derywatem polskiego słowa pięć poprzez Sanskryt i angielski jest nazwa indyjskiego alkoholu owocowego składającego się z pięciu składników: wody, cukru, owoców, alkoholu i herbaty czyli ponczu – mimo, że obiegło cały świat i do nas trafiło z Ameryki, to nadal brzmi jak stare, dobre, polskie „pięć”.

Oczywiście poza osiem i pięć z języka polskiego pochodzą jeszcze inne cyfry, ale o tym innym razem. Pokażę też, że nazwy cyfr w prawie każdym ważniejszym języku świata brzmią jak po polsku, są tylko trochę zniekształcone.

Skoro już wiemy, że grecki bóg Okeanos ma polskie korzenie, to może i inni bogowie też takie mają? Oczywiście, że tak! Ale o tym również innym razem.

Info językowe
Info historyczne
Sposób opisania
Summary

30 thoughts on “Ocean jest na około nas

  1. Trochę za daleko idący wniosek, że osiem tak się nazywa w obcych językach bo wygląda jak oczy. Bo najpierw jest nazwa a potem zapis.

     
    • zapis osiem to znak, ktory ma 8 naroznikow. Nazwy dla niego nie ma w momencie tworzenia. A ze przypomina wtedy oczy to nazywamy go „oczy”. Mogę zrobić oddzielny artykuł o tym jak powstały cyfry. Niestety nie będzie kompletny, bo jeszcze wszystkich nie zgłębiłem.

       
      • Poczekamy, albo zrobisz (jeżeli mogę zwracać się na ty) 10 artykułów, dla każdej liczby osobno 🙂

        Ale osobiście, ja mam pewne wątpliwości co do porównania rzeczy do liczby 8, która w sumie jest dosyć młodym znakiem oznaczające słowo i liczebność ‚osiem’.
        Dlatego porównanie do brony może być na tyle mylące że 8 w niej nie widać, a średniowieczne pokazują że nie są ósemkami: http://laliny.mazowsze.pl/phot/upraw/upr-brona1.jpg

        Brona pochodzi bardziej od słowa bronić, obronić, ochronić, chronić. Przez bronowanie chronimy naszą ziemie przed zdziczeniem.

         
        • Hmm.. może nie precyzyjnie się wyraziłem… Polskie słowo brona ma się nijak do 8. Chodziło mi o słowach w innych językach oznaczające bronę. Zdjęcie które przytaczasz zawiera narzędzie którego skład to właśnie „oczy” lub „ósemki”.

           
          • Więc jeżeli uciekamy się do czasów przed wyewoluowaniem cyfry 8 ze znaku ^ to jednak oczy są celniejszym porównaniem 🙂

            Pozdrawiam.

             
  2. Fajne te fantazje, że wszystko na świecie wzięło się od Polaków, ale dorabianie faktów do założonej teorii to kiepski pomysł, który wywodzi na manowce lub prowadzi do ośmieszenia. Osiem i oczy i Polacy lub Słowianie? Współczesny kształt ósemki zawdzięczamy Arabom. W sanskrycie ta cyfra zapisywana jest takim symbolem: ८. Jakoś mało podobne do oczu. Gdzieś indziej jest tu pisane o tym, że Słowianie posługiwali się pismem runicznym – bukwami – nie wiem jak tam wygląda ósemka, ale chyba też nie jak ta arabska.

     
    • No to chyba kolega nie wie skąd się wzięły symbole tych cyfr. Chodzi o ilość kątów w każdym symbolu. 1 ma jeden kąt do dzisiaj, 2 też, 3 mniej więcej, 4 również, przy kolejnych cyfrach krągłości zabrały kąty i ich nie widać. W pierwotnym symbolu 8 jest 8 kątów i wygląda to jak klepsydra, 2 sklejone trójkąty, albo właśnie oczy.

       
    • może wypadałoby zbadać skąd arabowie wźieli cyfry ?

      bo przed podbojem części Indii nie mieli .. coś mi się zdaje

       
      • My nazywamy swoje cyfry arabskimi, choć Arabowie mają inne. Arabowie swoje nazywają indyjskimi, choć Hindusi mają inne. Cyfry należy rozpatrywać oddzielnie znak i oddzielnie nazwę (czasem są zbieżne). Ale kształt cyfr hinduskich, arabskich, europejskich nawiązuje do ilości kątów w każdym symbolu. O czym zrobię oddzielny artykuł.

         
      • Pogodzę Was Panowie. Kształt cyfr nie pochodzi ani od Arabów, ani Od Hindusów. Pomiędzy tymi ludami była Parta i Media, stamtąd czerpano wzorce. A kim byli Partowie i Medowie, sami poszukajcie.

         
      • Faktycznie nie słyszałem o tych państwach, ale skąd wiesz, że to od nich są cyfry, tymbardziej, że istniały tylko odpowiednio 60 i 300 lat? Zaraz mnie sprowokujesz do artykułu o cyfrach :).

         
  3. Bodajże w Afganistanie słowo „pięć” brzmi dokładnie tak samo i oznacza to samo co u nas… Znajdzie Pan to na blogu P. Białczyńskiego.

     
    • Ale ja to wiem 🙂 i dla mnie to oczywista oczywistość :). W Afganistanie mówi się językiem Paszto, a język staropasztowski (wybaczcie odmianę :P) to prawie to samo co staropolski :). Nie tylko pięć brzmi tak samo… ale w zasadzie wszystkie cyfry i inne słowa, o których tu piszę. No może poza jeden, które u nas jest chyba najbardziej archaiczne ze wszystkich jezyków. Tam się używa słowa Ek / Eka etc. Generalnie Paszto pomijam, bo jakbym każdy język chciał tak sobie wypisywać, to by była setka wersji tego samego słowa w każdym poście, Paszto jest albo tak samo jak po persku, albo tak samo jak w Sankrycie, albo niewielka różnica, a Perski i Sanskryt podaję bardzo często.

       
  4. Pingback: Góra, Dół i Armageddon | Wspaniała Rzeczpospolita

  5. Pingback: Jeżeli nie Słowianie , to kto stworzył słowa…??? | WIERNI POLSCE SUWERENNEJ

  6. Pingback: Polski to podstawa | Wspaniała Rzeczpospolita

  7. Pingback: Hej Kolęda, Kolęda! - Wspaniała Rzeczpospolita

  8. Pingback: Hej Kolęda, Kolęda! | WIERNI POLSCE SUWERENNEJ

  9. (…)
    Ważne jest by zwrócić uwagę, że polskie/europejskie L przechodzi w Sanskrycie w R, a nie w J, a polskie Ł przechodzi w J.
    (…)

    Tu jest przykład, że być może jest jeszcze tak, że dźwięk zapisywany znakiem „Ł” (może to był wcześniej dźwięk zapisywany znakiem „L”), przeszedł w sanskrycie w dźwięk, zapisywany znakiem „R”, patrz:

    SŁaWa – ŚRaV/WaS – SVaHa

    Dodatkowo później doszło do kolejnego zniekształcenia tego wyrazu.

    http://en.wikipedia.org/wiki/Svaha
    In Hinduism and Buddhism, the Sanskrit lexical item svāhā (Romanized Sanskrit transcription; Devanagari: स्वाहा, chi. 薩婆訶 sà pó hē, jp. sowaka, tib. སྭཱཧཱ་ soha) is a denouement indicating the end of the mantra. Literally, it means „well said”. In the Tibetan language, „svaha” is translated as „so be it” and is often pronounced and orthographically represented as „soha”. Whenever fire sacrifices are made, svāhā is chanted. Etymologically, the term is probably from su „well” and the root ah „to call”
    (…)

    Czy SŁoWO było pierwsze niż SŁaWa? Czy SŁaWa istnieje bez SŁoWa? Oba te słowa pochodzą z tego samego rdzenia SL/ŁW. Zgodnie z logiką tzw. prawa Brugmanna, (gdzie tzw. PIE, dźwięk zapisywany znakiem „o”, przeszedł w j. indo-irańskich w dźwięk zapisywany znakiem „a”), wyraz SŁoWo było wcześniej niż SŁaWa.
    Jest co najmniej tak samo równie uprawnione, jak występowanie obu tych słów/wyrazów JeDNo-CZeŚNie… podobnie jak WiDZieĆ i WieDZieĆ, gdyż są to wyrazy w sumie tożsame w swoich znaczeniach.

     
    • Tu jest przykład na interpretację znaczenia tego słowa, jako rdzenia tzw. kentum, od którego rzekomo po zmiękczeniu/palatalizacji/satemizacji, powstało SŁoWo SŁaWa…

      Obiecuję, że już wkrótce udowodnię, używając tylko oficjalnie odtworzonych słów i oficjalnych praw językowych, że jest to zwyczajna nieprawda.

      http://en.wikipedia.org/wiki/Kleos
      Kleos (Greek: κλέος) is the Greek word often translated to „renown”, or „glory”. It is related to the word „to hear” and carries the implied meaning of „what others hear about you”. A Greek hero earns kleos through accomplishing great deeds, often through his own death.
      (…)
      Etymology
      The Greek term kleos is derived from the Proto-Indo-European (PIE) term *ḱlewos, which expressed a similar concept in PIE society. As the PIE people had no concept of the continuation of the individual after life, one could only hope to achieve *ḱlewos *ndhgwhitom, or „the fame that does not decay.”(…) Cognates include Sanskrit, श्रवस् (śravas); Avestan,

       
    • Masz rację. Zauważyłem sam to też, ale stary tekst został. Akurat litery L, Ł, R i J stanowią jakąś rodzinę i wymieniają się każda na każda pomiędzy językami i w ramach jednego języka też się to zdarza. Widać to też w ortografii… Po węgiersku J można zapisać jako LY, a po hiszpańsku dźwięk podobny do J jako LL. W bałkańskich istnieje zapis LJ na „miękkie L”… np. Poljska.

       
    • svaha nie znałem… ale słowo na pewno było przed sławą. Wynika to i z logiki słów i właśnie z zasady brugmana.

       
      • Jak SVaHa mogło być przed SLaWa, skoro to jest jedno i to samo, dodatkowo oba te słowa mają znaczenie w j. słowiańskim, a w sanskrycie to jest już tylko taka trochę takie bardzo bardzo szanowane ale tylko magiczne zaklęcie? A co to ma dodatkowo do tzw. prawa Brughana? SVaHa jest słowem o szczególnym znaczeniu w religii bramińskiej. Istnieją tam wyrazy, które są objęte szczególną ochroną i są na ten temat źródła nawet w j. polskim. Patrz agnihotra i to co tam pojawia się na pasku, jako tłumaczenie modlitwy branina:

        https://www.youtube.com/watch?v=F7FJT7DW0Xc
        HOW TO PERFORM AGNIHOTRA

         
  10. Fajny i logiczny tok samodzielnego, oryginalnego myślenia przewijający się we wszystkich artykułach. Trafiłem na Twój blog przypadkiem i pochłonął mnie doszczętnie. Dawno czegoś tak ciekawego nie czytałem.
    Przydałoby się sformułować jeszcze jeden wniosek w dyskusji nt. tego artykułu. Gdzie można powiedzieć na ocean, że jest on „około nas” ? No, co do zasady… tylko na wyspie. Mieszkaniec kontynentu nazwie go raczej określeniem typu „wielka woda” jak Indianie w Ameryce. Czyżby to kolejna poszlaka prowadząca do wyspy Lanka ?

     
    • Cieszę się, że się podobało. Co do wody w koło to kwestia światopoglądu… religii… jak ktoś od „starszych” usłyszał, że w każdym kierunku jest woda, to uznał, że jest na wielkiej wyspie.

       
      • Afro-rodita drugi przypadek?

        Starogreckie Okea-nos brzmi wprost po slowiańsku, nawet nie trzeba się wysilać, z pomocą przychodzi poslka gwara językowa, gdzie NAS=NOS np. chodźta do nos.

        „Okala-nas” zabrzmi okolo-nos lub okeła-nos.

        Okeła-nos to wprost starogeckie „Okea-nos” bez silenia się na wywodzenie.

        OKALAĆ
        czasownik przechodni niedokonany (dk. okolić)

        (1.1) rozciągać się dookoła czegoś
        (1.2) tworzyć obwódkę wokół czegoś; obramować

        synonimy:
        (1.1) otaczać
        (1.2) obramować

         

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *